Przygoda z nauką języka obcego najczęściej zaczyna się od poznania podstaw jego systemu dźwiękowego, czyli fonologii. Odnajdujemy się w niej lepiej lub gorzej przede wszystkim w zależności od tego, jak podobna jest ona do fonologii naszego języka ojczystego.

Bardzo trudno policzyć, ile osób potrafi posługiwać się poszczególnymi językami. Mimo to większość źródeł zgadza się co do jednego – pierwsze miejsce na liście ponad 7000 języków, których używa ludzkość, zajmuje pod tym względem angielski. Z jego pomocą mamy szansę porozumieć się, być może, nawet z co piątym mieszkańcem naszej planety.

Jako maniak językowy, często interesuję się pochodzeniem nazw miejsc. To oczywiste, że wiele z nich ma swe korzenie w bogatych w znaczenie przedmiotach występujących w danym języku. Nierzadko jednak istnieje druga strona medalu: nazwy niektórych rzeczy wywodzą się także z nazw miast. Dlaczego? Bo właśnie tam powstały. Nie spodziewajcie się eseju o Bordeaux i serze Gouda. Sprawdźmy, skąd wzięły się dżinsy i dolary.

Chyba każdy miał w swoim życiu do czynienia z nauczycielami, którzy nie do końca przypadali nam do gustu, a efekty ich pracy pozostawiały wiele do życzenia. W takich chwilach wątpiliśmy w sens edukacji, traciliśmy radość ze zdobywania wiedzy i pałaliśmy niechęcią wobec przedmiotu. Jak w takim razie od szybko zorientować się, że nasz nauczyciel to ściemniacz?